Bursa’nın Osmangazi ilçesine bağlı Seçköy ve Avdancık mahalleleri, doğalgaz hattına yalnızca 1 kilometre mesafede bulunmalarına rağmen hâlâ doğalgaza kavuşamıyor. İki köyde toplam 1.105 hane ve yaklaşık 3.500 kişi, hâlâ kömür sobalarıyla, hem ekonomik hem çevresel zorluklarla yaşam mücadelesi veriyor.
Bölge halkı isyan ediyor:
“Yanı başımızda doğalgaz var ama bize gelmiyor. Kaçak kömür kullanımı arttı, fiyatlar uçtu, sağlık sorunları katlandı. Bu adaletsizlik neden?”
Köylüler, artan kömür fiyatları ve doğalgazsızlık nedeniyle kaçak kömüre yönelmek zorunda kalıyor.
Düşük kalorili ve denetimsiz yakıtlar, akciğer hastalıklarından karbonmonoksit zehirlenmelerine kadar büyük sağlık riskleri oluşturuyor.
Çevre kirliliği, hava kalitesinin düşmesi, çocuk ve yaşlıların sağlığının bozulması artık görmezden gelinemeyecek düzeyde.
Avdancık ve Seçköy sakinleri, soba yakmakla geçen her günün, yaşam kalitesinden çaldığını vurguluyor. Şehir merkezinde doğalgazla ısınan vatandaşlarla aynı vergiyi ödeyen, aynı devlete bağlı yurttaşlar, neden ısınmada ikinci sınıf muamele görüyor?
“3500 kişiyi neden görmüyorsunuz? Kış kapıda. Doğalgaz hattı 1 kilometre ötede ama bize gelmiyor. Ne mantık, ne vicdan kabul eder bu durumu!”
Altyapı hazır, ihtiyaç açık, talep yüksek.
Doğalgaz ulaştırmak teknik olarak mümkün, sosyal olarak zorunludur.
Bu ihmalkârlık sadece konfor değil, sağlık, çevre ve adalet meselesidir.
“Biz de bu ülkenin insanıyız! Seçköy ve Avdancık doğalgazı hemen istiyor. Daha fazla oyalama değil, çözüm istiyoruz!”
Doğalgaz hattı bu köylere bağlanmadıkça:
İnsanlar kaçak yakıtla hayatta kalmaya çalışacak,
Çocuklar duman altında öksürecek,
Yaşlılar donarak hastaneye taşınacak,
Ve bu ülke daha fazla utanç taşıyacak.